Niezależnie od tego, czy chcesz uregulować roszczenie wobec Commercial Union, czy też jesteś w trakcie jego zgłaszania, musisz wiedzieć, jak odzyskać pieniądze. Prawo jest skomplikowane i zmieniało się przez lata, dlatego ważne jest, aby znać przepisy, które mają zastosowanie do Twojej sprawy. Ponadto, sądy będą rozpatrywać różne czynniki, w tym sposób działania związku handlowego, charakter roszczenia i okoliczności towarzyszące wypłacie.
Niepowodzenia Western Union w zakresie BSA obejmowały osiem lat
W ciągu ośmiu lat Western Union nie wdrożył skutecznych polityk i procedur przeciwdziałania praniu brudnych pieniędzy (AML)/ oszustwom. Zaniedbanie to przyczyniło się do sukcesu schematów stosowanych przez oszustów. Postępowanie firmy zostało ujawnione w wielu różnych miejscach na terenie Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Skutkiem tych naruszeń była strata ponad 174 milionów dolarów.
Federalna Komisja Handlu (FTC) złożyła skargę przeciwko Western Union w amerykańskim Sądzie Okręgowym dla Środkowego Dystryktu Pensylwanii. W skardze tej zarzuca się, że Western Union wiedział, że FEXCO, firma zajmująca się transferem pieniędzy, której właścicielem jest Western Union, angażowała się w podejrzaną działalność od 2005 roku. Firma wiedziała, że jest odpowiedzialna za zapewnienie, że jej międzynarodowi agenci przestrzegają ustawy o tajemnicy bankowej (BSA). Jednak firma nie wprowadziła programu AML ani nie podjęła żadnych skutecznych działań naprawczych.
W wyniku swoich zaniedbań Western Union Corporation zgodziła się na przepadek 586 milionów dolarów. Kwota ta obejmuje wartość wyłudzonych przekazów pieniężnych przetwarzanych w lokalizacjach agentów firmy. Ponadto Western Union będzie przez trzy lata monitorowany przez niezależnego audytora zgodności. Firma zgodziła się również zawrzeć szereg porozumień z Departamentem Sprawiedliwości, prokuratorami generalnymi 47 stanów oraz Federalną Komisją Handlu. Umowy te obejmują zwrot nieuczciwie wywołanych transferów pieniężnych, zobowiązanie do nie przetwarzania transferów pieniężnych dla transakcji telemarketingowych oraz zobowiązanie do zakończenia działalności agentów o wysokim stopniu oszustwa.
Pracownik Western Union stwierdził również, że niektóre lokalizacje Agentów były zaangażowane w oszukańcze programy. Pracownik zidentyfikował te lokalizacje dzięki regularnym raportom i monitorowaniu transakcji. Pracownik zasugerował również, aby Firma podjęła działania mające na celu zawieszenie działalności wszystkich placówek agentów, które w przeszłości prowadziły podejrzane lub nieetyczne działania. Ponadto pracownik zalecił, aby każdy nowy Agent był poddawany weryfikacji przez firmę. W lipcu 2008 roku raporty dotyczące oszustw konsumenckich sporządzone przez Western Union zawierały 25 643 WSO, z czego ponad połowa została złożona przez konsumentów.
Dział Zgodności z Przepisami Western Union dokonał przeglądu lokalizacji agentów i zidentyfikował lokalizacje o najbardziej podejrzanym zachowaniu. Analityk ds. zgodności ujawnił kilka problemów związanych z przestrzeganiem przepisów, w tym fakt, że znaczna liczba Agentów wykorzystywała usługi transferu pieniędzy do ułatwiania oszustw konsumenckich.
Uszkodzenia towarów
Konkretnie, Commercial Union rozpoczął proces o spowodowanie wyżej wymienionych uszkodzeń maszyny do pakowania makaronu. W procesie ubezpieczyciel spółki argumentował, że nie ma co zadzierać, powołując się na brak “zdarzenia” i brak “widzenia na n’est”. Pozew został odrzucony pod względem merytorycznym. Sąd był nieugięty w swojej decyzji. Reklama nie złożyła apelacji. Złożyła jednak wniosek o uwzględnienie apelacji. Sąd Najwyższy stanął po stronie powódki. Orzekł na korzyść spółki. Sąd zauważył również, że prawnicy pozwu nie byli pod presją czasu. Pozew został nagrodzony czekiem na 1,5 miliona dolarów.
W końcu, pozew został nagrodzony z nieco poniżej ustawowego limitu. Commercial Union miało również 4 miliony dolarów zobowiązania, które szybko zostało zredukowane do 2,5 miliona dolarów. Firma poniosła również wysokie koszty ubezpieczenia. Mimo to, pozew okazał się zwycięski. Prawnicy reklamy mieli trochę szczęścia i dużo szczęścia w końcu. Niemniej jednak, wysoko postawieni prawnicy pozwu otrzymali 2 miliony dolarów odszkodowania. Na szczęście prawnicy pozwu nie stracili zbyt wiele snu, ponieważ wspomniana suma została zrekompensowana przez mnóstwo innych ugód pieniężnych.
Sprawy związane z Konwencją Warszawską już nieaktualne
Pomimo porozumienia, że Commercial Union i Ilapak muszą przestrzegać zasad Konwencji Warszawskiej, nie ma ograniczenia dla stron w składaniu pozwów. Porozumienie Montrealskie, które reguluje transport lotniczy między państwami, które podpisały konwencję, nie wypowiada się w imieniu sygnatariuszy.
Język zawarty w art. 17 konwencji jest ekspansywny. Umożliwia on dochodzenie roszczeń z tytułu urazu psychicznego, ale tylko wtedy, gdy uraz jest “fizyczny”. Projektanci nie brali pod uwagę odpowiedzialności za urazy psychiczne. Chodziło im raczej o ograniczenie wartości roszczeń linii lotniczych.
Kilka jurysdykcji nie uznawało wówczas przyczyny powództwa za uraz psychiczny. Większość krajów nie zgadzała się, aby poszkodowany pasażer mógł dochodzić roszczeń z tytułu urazu psychicznego.
Podniesiono kwestię, czy uraz psychiczny może być dochodzony na podstawie Konwencji Warszawskiej. Chociaż projektanci nie rozważali tej kwestii, sądy znalazły wskazówki w tekście Konwencji.
Właściwe tłumaczenie terminu “lesion corporelle” to “uszkodzenie ciała”. Termin ten nie był wieloznaczny, a słownik dwujęzyczny stanowiłby przydatne narzędzie do określania znaczenia obcych terminów prawnych. Ponadto, dyskusja i głosowanie grupy negocjacyjnej sugerowały, że termin ten miał zakres fizyczny. Tłumaczenie “lesion corporelle” na “uszkodzenie ciała” jest zgodne z historią negocjacyjną konwencji.
W sprawie dotyczącej Konwencji Warszawskiej istnieją odsetki przedsądowe. Jednak jedna z zaangażowanych stron nie mogła podpisać Konwencji. Stany Zjednoczone nie są stroną Konwencji. Podobnie, polityka sądu izraelskiego nie została poparta przekonującymi dowodami. Opinia izraelska została zrelacjonowana w języku francuskim.
Niemniej jednak prawo amerykańskie nie ma zastosowania do Konwencji Warszawskiej ani jej protokołów. Dotyczy to również protokołu haskiego, który dotyczy odpowiedzialności wynikającej z międzynarodowego przewozu lotniczego. Podczas gdy Stany Zjednoczone nie uznają Protokołu Haskiego, uznają Konwencję Berneńską o Kolei Międzynarodowej.
W Stanach Zjednoczonych Sąd Okręgowy uznał, że powodowie mają legitymację procesową. Sąd Apelacyjny uchylił to orzeczenie. Powodowie byli krewnymi pasażera, który zginął w katastrofie lotu KAL 007.
Opinia Zichermana
Podczas procesu z udziałem ławy przysięgłych dotyczącego odszkodowań wyrównawczych Sąd Zichermana uznał, że odpowiedzialność była właściwa na podstawie Konwencji Warszawskiej. Commercial Union domagał się odszkodowania za obrażenia ciała i utratę towarów.
Skarga Commercial Union została wniesiona na podstawie Artykułu 17 Konwencji Warszawskiej. Commercial Union dążyła do odzyskania pieniędzy za uszkodzenia maszyny do pakowania makaronu w tranzycie.
Na rozprawie powódka, Marjorie Zicher-man, była wykonawczynią majątku zmarłego. Przyznano jej $151,000 za przeszły i przyszły ból i cierpienie psychiczne, utracony spadek i utratę wsparcia. Ława przysięgłych przyznała również Muriel Mahalek $124,000 za jej uraz psychiczny.
Proces odbył się w ciągu trzech tygodni przesłuchań. Panel procesowy oparł swoją decyzję na innych dowodach, w tym dowodach z dokumentów. Orzekli, że dowody były wystarczające, aby uzasadnić przyznanie odszkodowania za opóźnienie. Nie pominęli warunków Kontraktu, ale nie pominęli Pierwszej Dyrektywy.
Drugi Okręg podtrzymał decyzję sędziego Martina w sprawie Republic National Bank, ale nie zajął się kwestią odsetek wstępnych. Sąd Apelacyjny potwierdził decyzję w sprawie Zicherman, umożliwiając powodowi odzyskanie odszkodowania za utratę społeczeństwa.
Commercial Union zbytnio wczytał się w opinię w sprawie Zicherman, która dotyczy tylko powództw wniesionych na podstawie art. 17. Commercial Union argumentowała, że przeoczono rozróżnienie między sprawami Zicherman i Pescatore. Różnica między tymi dwoma pozwami polegała na tym, że pozew w sprawie Zicherman został wniesiony na podstawie art. 17, natomiast pozew w sprawie Pescatore został wniesiony na podstawie art. 24 Konwencji.
Commercial Union miał rację, twierdząc, że sprawa podlegała pod Konwencję Warszawską, ale nie miał racji, twierdząc, że pozew był nietrafny. Różnica między sprawami polegała na tym, że składający petycję w sprawie Zicherman byli krewnymi zmarłego, a składający petycję w sprawie Pescatore wnosili pozew o utratę towarów.
Jednakże różnica między sprawą Zichermana a sprawą Pescatore polega na tym, że ograniczający język w pierwszym akapicie artykułu 24 nie występuje w opinii Drugiego Okręgu.
Podobne tematy
